NL doet?
Tijdens OOG Forum nr. 209 kon ik een gevoel naar voren brengen dat al langer bij mij speelt. Want wat zijn we met z’n allen in korte tijd een sikkeneurig land geworden! De ontevredenheid en chagrijn straalt er vanaf en zelfs met mooi weer lopen we rond met strakke gezichten en klagen we over het uitblijven van rokjesdag. NL Doet! of NL zeurt?
Vandaag was het NL Doet!, het vroegere Make A Difference Day. Dit jaar was ik met het CDA actief in het Clubhuis voor doven aan de Munnekeholm. Voorjaarsschoonmaak, tuinklussen en goede gesprekken die met handen en voeten gevoerd werden. Het weer en de sfeer waren uitstekend.
Dat kun je niet zeggen van de sfeer in ons land. Het lijkt wel of er een deken van lamlendigheid over ons heen hangt. De uitstraling is er één van “alles zit ons tegen”, “ze moeten ons ook altijd hebben” en “wie kan ik hiervoor verantwoordelijk houden?”.
Hallo, zult u zeggen, is daar dan geen reden toe? Of is de recessie aan mij voorbij gegaan? Geenszins, als geen ander somber ik mee over de gemeentelijke financiën, op mijn werk worden bezuinigingen merkbaar en ook de peilingen van het CDA maken me niet echt vrolijk.
En ik heb het ook echt niet over de ellende van mensen die hun baan zijn kwijtgeraakt, gekort worden op hun uitkering, delen van hun betaalde zorg kwijtraken of anderszins direct voelen wat recessie betekent.
Nee, ik heb het over het chagrijn van mensen die in dure auto’s te hard van hun werk naar huis rijden en te beroerd zijn om rekening te houden met medeweggebruikers, of alleen met de vinger communiceren. Over de heer in het verkeer die uitsterft en dat je op het zebrapad, ja zelfs op de stoep het vege lijf moet zien te redden. Het viel ook anderen op dat zelfs het mooie weer van afgelopen donderdag het ongenoegen niet van de gezichten kon wissen. We blijven kijken alsof we ons laatste oortje versnoept hebben, ook als dat feitelijk niet zo is.
Aan wie ligt het? De media, die wel erg veel de nadruk leggen op slecht economisch nieuws? Of Wilders, die het land inderdaad meetrekt in zijn populistisch negativisme? Of zelfs de Voorzienigheid, die het opeens op ons gemunt lijkt te hebben?
Helaas, het is gewoon onze eigen schuld. Door het loslaten van een moreel kompas en het omarmen van materiële zaken, hebben we onszelf heel kwetsbaar gemaakt voor recessie. We zijn verslaafd geraakt aan economische groei, en zien er nu uit als een cold turkey.We hebben de recessie tussen onze oren laten komen, en dan ben je gezien.
De recessie tast onze verworvenheden aan, verstoort ons feestje en dwingt ons na jaren van voorspoed een stapje terug te doen. Daar ga je niet blijer van kijken! Reactie: we zoeken we een zondebok, zoals ’Europa’ of nog kwalijker: de buitenlandse werknemers.
Wat is het tegengif? Ik heb de wijsheid niet in pacht en deel ook mee in de malaise, maar minder praten over schuld en meer samen de handen uit de mouwen steken zou al veel helpen. Niet veilig van langs de zijlijn stoer kritisch lopen te zijn, maar vol in de wind, met de voeten in de modder bouwen aan een beter land. Makkelijk? Nee. Nodig? Ja, er is een stevige klus te klaren. NL Doet!
5 reacties maart 17th, 2012