Openheid
25 maart 2009
Naast discussies over tram, ringweg en de nieuwe locatie van de dienst SoZaWe dringt zich de laatste tijd steeds vaker een ander thema op, namelijk dat van openheid en openbaarheid. Het maakt dan niet uit waar het over gaat, maar niet open of transparant zijn is vaak een terechte insteek om de overheid, het college of de gemeenteraad op aan te vallen. Hoe moeten we hier anno 2009 mee omgaan?
Natuurlijk is Meerstad de actuele aanleiding en tegelijkertijd ook een heel goed voorbeeld. Want door de actie van enkele journalisten in spé werd opeens weer duidelijk dat naast de wereld zoals wij die dagelijks ervaren, er ook een parallelle wereld is waarin veel meer bekend is over kosten en risico’s van grote projecten.
Zo werd door het gepubliceerde artikel over Meerstad duidelijk dat er grote zorgen bestaan over de kosten van Meerstad en dat er ook al enkele oplossingsrichtingen zijn, zoals een kleiner meer en meer woningen (meer stad dus).
Ook werd duidelijk dat de raad hierover al vertrouwelijk was geïnformeerd. Op zo’n manier kom je als raad in een lastige positie. Je voelt je ten opzichte van de burger haast ontmaskerd terwijl je naar alle eer en geweten een vertrouwelijke bijeenkomst hebt geaccepteerd.
Daar zit dan ook de crux. Je kunt pas echt goed beoordelen of een bijeenkomst terecht besloten is gehouden, als die is afgelopen. De laatste tijd merken we steeds vaker dat we ergens vertrouwelijk over zijn geïnformeerd, terwijl dat achteraf gezien best openbaar had gekund. Uiteraard belooft het college dan beterschap, maar ook de volgende keer is pas weer achteraf duidelijk of beslotenheid echt noodzakelijk was.
Ik zie dat de raad hier scherper op wordt, en dat lijkt me een goede zaak. Met vertrouwelijke informatie kan en mag je niks doen, dus wanneer je instemt met beslotenheid accepteer je als raad tegelijkertijd dat je op dat punt minder politiek kan maken. Scherper selecteren en het college dwingen tot meer openheid is dan een goede zaak.
Maar laten we ook niet net doen of alles openbaar kan. Er zullen altijd zaken zijn die vanwege financiële of andere risico’s voor (markt-)partijen vertrouwelijk behoren te blijven. En natuurlijk is ook de burgemeestersprocedure, met een groot afbreukrisico voor kandidaten, per definitie vertrouwelijk. Nee, de kunst is om ook hier het kaf van het koren te scheiden: de tijd dat het college steeds op safe kon spelen en de raad dit gemakkelijk accepteerde, ligt nu achter ons.
4 reacties Voeg eigen reactie toe
1. Ulfert Molenhuis | 26 maart 2009 om 21:27
Duidelijkheid in alle openheid!
De tram, de oostwand, (de verhuizing van SoZaWe), zijn allemaal projecten die niet strikt noodzakelijk zijn, maar de burgers van deze stad wel heel veel extra geld kosten. Daar komt dan een steeds mistiger wordend megaproject als
Meerstad nog bij dat maandelijks nu al meer dan € 800.000 aan rente kost. De zuidelijke ringweg slibt ondertussen verder dicht. De recessie laat nu steeds duidelijker haar sporen zien en vraagt om extra uitgaven. Het wordt nu toch de hoogste tijd om duidelijkheid te scheppen en keuzes te maken. Wat is nog verantwoord, wat echt noodzakelijk en wat niet. Mist is een natuurlijk verschijnsel, dat ook weer optrekt. De burgers van deze stad hebben behoefte aan duidelijkheid en daar kunnen politici voor zorgdragen in alle openheid en niet achter de gordijnen. Daar zijn ze ook voor gekozen trouwens.
2. Stadjer | 27 maart 2009 om 22:26
Ach, elke stad krijgt het bestuur dat het verdient. Sommige steden willen graag een bruisend centrum en veel werkgelegenheid; Groningen wil liever autovrij maar armoedig zijn en pronken met de grootste en duurste sociale dienst van West-Europa. Kwestie van keuzes!
3. Ulfert Molenhuis | 29 maart 2009 om 00:12
Beste Stadjer!
Misschien ook wel de raad die het verdient. Er is niet voldoende gesleuteld aan de eisen voor nieuwbouw van een SoZaWegebouw. Het kan misschien wel met wat minder ambtenaren en veel meer efficientie. Bezoeken aan de zwarte doos hebben me geleerd dat het afgezien van de zwarte kleur aan de buitenkant, een stevig gebouw is. Binnen is hét probleem de luchtbehandeling. Als daar flink in wordt geinvesteerd, het gebouw krijgt een interne facelift en een meer efficient gebruik (minder ambtenaren/diensten), dan was de peperdure nieuwbouw in het Eurpark niet nodig geweest. De raad heeft het nu zelf laten aankomen door vooral de PvdA, maar ook de CU en het CDA voor het blok te zetten en dan gelden vaak andere argumenten die doorslaggevend zijn. De uitkomst had beter gemoeten, dit is niet alleen een bittere pil, maar vooral ook een dure pil voor de stadsburgers die er weer voor moeten bloeden. De clienten van deze dienst worden nu bovendien letterlijk op afstand gezet. Slechte politiek!
4. Stadjer | 29 maart 2009 om 13:05
Beste Ulfert,
Vanaf het begin was duidelijk dat de enige optie Europapark was. Er zit in het Stadhuis en bij RO/EZ een ijzersterk georganiseerde club die vastberaden is om op kosten van de belastingbetaler vier onnodige en dure projecten te gaan uitvoeren:
- het Forum
- een multi-miljoenen nieuwbouw voor de Sociale Dienst
- tramlijnen
- Meerstad
Waar de meeste steden “genoeg” hebben aan één bodemloze put, graaft Groningen er VIER.
De reden dat dit kan is dat er in Groningen een politieke monocultuur heerst, en dat al tientallen jaren lang. De gewone burger is dom, hij trapt in verhalen van ’sterktste schouders’ en ’solidariteit’ en dergelijke en stemt dus weer trouw op een linkse partij, PvdA, SP of GL. Die voeren vervolgens een beleid dat niet ten gunste is van de armen maar dat vooral hun eigen positie versterkt. Met overheidsgeld worden hobbyprojecten gefinancierd en banen en posities geschapen.
Het lijkt in zekere zin op Italië, waar de gewone man jarenlang op Sylvio Berlusconi stemt en ook nog denkt dat het in zijn belang is.
De oppositiepartijen in Groningen kunnen misschien tactischer opereren, maar zijn kansloos zolang het stemvee op het linkse blok blijft stemmen.
Ondertussen is er geen geld voor dingen die, ik noem maar even iets verschikkelijk plats, BANEN kunnen opleveren. Oeps, nu zeg ik iets heel rechts…..
Ik denk dat ik de handdoek maar in de ring gooi. Ik laat me ontslaan, vraag een uitkering aan(of wordt ambtenaar! ) en wordt lid van de PvdA…….if you can’t beat them, join them. Nog even oefenen op het jargon. Ik kan nu nog niet uitleggen dat het voor de onderkant van de samenleving erg goed is dat we honderden miloenen aan prestigeprojecten besteden, maar met wat oefening en “kader training” zal dat wel lukken…..
Plaats uw reactie
Trackback dit bericht | Voeg RSS link toe