Voor even dan
Het doet toch wat met je, zomaar 25 cm sneeuw op je dak. Een vol wit sneeuwdek dat de hele stad bedekt; een prachtig plaatje! En dat in een jaargetijde waarin we ons toch al vaak in een wolk van melancholie hullen. We knallen in een sneltreinvaart het jaar uit, met sneeuw, Kerst, de top 2000 en vuurwerk, maar waar staan we in januari?
Geen misverstand, ik zie ook heus wel de nadelen van de sneeuw, hoor! Scholen die dicht gaan, te laat op je werk komen, ouderen die nauwelijks op straat kunnen of durven. Die mooie nieuwe bussen van Qbuzz hebben ook al wat deukjes opgelopen en het is elke keer maar weer de vraag of je uit je parkeerplaats kunt komen.
Maar het was al weer zo lang geleden, en het is zo leuk om met je kinderen te sleeėn, en het heeft ook wel iets samenbindends als je met z’n allen in het verkeer vastzit vanwege de sneeuw. Voor even dan.
Mijn punt gaat meer over de eindejaarsmelancholie die door de sneeuw nog wordt versterkt. Het is net of we ieder jaar weer vanaf half december alles uit onze handen laten vallen om massaal aan het terugkijken te slaan. De top 2000, de jaaroverzichten en de verkiezingen van beste politicus, sporter of wat al niet meer dragen daaraan bij. Je kan weinig doen, je kunt in die periode niks plannen. Je bent haast weer blij als het jaarlijkse schansspringen bij Garmisch-Partenkirchen zich aankondigt, want dan begint het ‘gewone leven’ weer.
Vergeef me, misschien heb ik het bovenomschreven gevoel meer dan andere jaren omdat er begin 2010 zoveel staat te gebeuren. Natuurlijk zijn er weer de gebruikelijke feestelijke nieuwjaarsborrels, maar deze zullen dit jaar zonder uitzondering in het teken staan van de komende verkiezingen. En we zullen ook weer onze vaste commissie- en raadsvergaderingen hebben, maar ook daar zal te merken zijn dat het campagnetijd is. En de politiek zal ook weer buiten het Stadhuis actief zijn, maar veel meer dan dit jaar gericht op het werven van stemmen.
Het is dus wel een groot contrast: in december vooral terugkijken en vanaf januari vooruitkijken en in één ruk doorstomen naar de verkiezingsdag op 3 maart. We zijn enthousiast, we willen zo veel en het is zo spannend! Ach, als ik er zo over nadenk is een periode van rust en bezinning, in de eigen vrienden- en familiekring nog niet eens zo gek. Voor even dan.
4 reacties december 19th, 2009