Next level
Het was eigenlijk te mooi weer om een convenant te ondertekenen: op de terugweg fietste ik door de stad, waar werd gewinkeld, geflaneerd, en waar de terrassen volzaten; in het park voor de rechtbank verzamelden zich studenten in gala. Vlak daarvoor zat ik met wijkbestuursleden, ambtenaren en bestuurders in een warme zaal in de Oosterpoort. Dat moet dus wel iets bijzonders zijn geweest…
En dat was het ook, bijzonderder dan sommige van de aanwezigen dachten. Want veel sprekers benadrukten dat we er met dit convenant met de wijkorganisaties niet zijn en dat er nog steeds fouten gemaakt zullen worden (instemmend geknik in de zaal).
En dat is inderdaad waar: het succes van een vruchtbare samenwerking tussen gemeente en wijkorganisaties zit niet in teksten, papier of plechtig geschreven handtekeningen. Het succes zit in een structureel gewijzigde houding ten opzichte van de wijkverenigingen, een oprecht serieus nemen, interesse in andermans mening en een open oog voor door bewoners aangedragen alternatieven.
En juist dat is waar we de betekenis van dit document niet weg kunnen nuanceren. Ja, we hebben de spelregels opnieuw gedefinieerd, maar dat is niet zomaar een stapje in een langlopend proces waarin we elkaar nog geregeld tegen zullen komen. Nee, met dit convenant maken we afspraken die tot verplichtingen leiden: het zal echt anders moeten gaan!
Het ondertekende convenant is daarom niet zomaar een stap, dat zou te vrijblijvend zijn. Het is een onderscheidende keuze, onder uitsluiting van andere keuzes. Een volgend level, en je kunt niet meer terug.
Een cynicus zou zeggen: “bestuurders weten niet van wijken”. Maar ik ben optimistisch; als we er met de juiste mentaliteit hard aan trekken, maakt die bijeenkomst in de Oosterpoort echt verschil.
Reageer mei 22nd, 2008