Maskerend beleid
Langzamerhand dringt ook bij de Groninger politiek door dat we het dossier studentenhuisvesting nog niet in de vingers hebben. De buurten klagen steeds meer over overlast, Swaak kwam met zijn studentenwijk, de stedelijke ombudsman heeft zich erover uitgelaten en nu heeft ook collega Elco van der Wilt (D66) het flankerend beleid rond de afschaffing van de 9%-norm mislukt verklaard. Wie volgt, en: wat nu?
Het is interessant en ook openhartig dat de voorman van D66, dat in de recente opiniepeiling van het Dagblad van het Noorden nog werd weggezet als een studentenpartij, nu zo helder het failliet van de flankerende maatregelen constateert. En ja, inderdaad, het CDA heeft bij het afschaffen van de 9%-norm al aangegeven geen vertrouwen te hebben in het flankerend beleid.
Nu blijkt het vooral ‘maskerend beleid’ te zijn geweest, in de zin dat het de afschaffing van de 9%-norm politiek mogelijk maakte en de negatieve gevolgen ervan een tijdlang uit het zicht heeft gehouden. Maar de wal keert nu het schip: uit de noodkreten uit de verschillende wijken is zonneklaar geworden dat het zo niet werkt. “Een schaamlap” noemt Van der Wilt de nieuwste varianten van het oorspronkelijke flankerend beleid, waar zijn voorgangers naar mijn beste weten overigens niet tegen hebben gestemd.
“Zie je nou wel!” is makkelijk gezegd. Moeilijker is het om een uitweg te vinden uit dit dilemma. Ik ga volledig met Van der Wilt mee als hij zegt dat de nieuwste vormen van flankerend beleid (25%-straatnorm, 0 Db-norm) het probleem niet zullen oplossen. Een beetje dweilen helpt niet als de kraan openstaat, zelfs niet als je het water nauwelijks hoort lopen!
Van der Wilt pleit nu voor een combinatie van meer handhaven en meer bouwen. Ik heb me, naast het blijven investeren in een goede samenleving tussen studenten en overige wijkbewoners, al eerder vóór deze twee maatregelen uitgesproken. Maar laten we wel reėel blijven: de politie heeft geen tijd/capaciteit om in al deze gevallen handhavend op te treden en bouwen kost tijd, geld en ruimte. En al deze dingen zijn schaars.
In die situatie komt de optie van een stevige norm (ook al is het misschien een paardenmiddel) weer naar boven. In ieder geval is niks doen erger, dus laten we het er gewoon eens over hebben. Of staan we er nu soms beter voor dan vóór de afschaffing van de 9%-norm?
1 reactie april 2nd, 2008